ετέρωση

η (Α ἑτέρωσις) [ετερώ]

1. η μεταβολή, η αλλοίωση

νεοελλ.

βιολ. το βιολογικό φαινόμενο κατά το οποίο οι νόθοι απόγονοι τής πρώτης θυγατρικής γενεάς δύο ζωικών ή φυτικών οργανισμών διαφορετικού είδους ή ποικιλίας παρουσιάζουν επιτάχυνση τής αναπτύξεως, αύξηση τών διαστάσεων και τής αντοχής, γονιμότητα κ.λπ. αυξημένη σε σχέση με καθέναν από τους γονείς τους.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο αρχ. τ. < ετερώ, ενώ ο νεοελλ. αποτελεί αντιδάνειο

πρβλ. αγγλ. heterosis < ελλ. ετέρωσις].